We zijn wel geland
maar we weten niet waar.
We weten noch hoe, noch waarom.
We kijken omhoog
en we zoeken de zin.
We voelen ons eenzaam en dom.
Rond is de aarde en wijds het heelal.
Telt onze verwondering nog?
We zijn wel geland
maar we weten niet waar:
Veroordeeld tot elkaar.
Grietje Koeman
zondag 1 mei 2022
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Mijn lieve vader had mij naar de bushalte gebracht - wij stonden daar te wachten zij aan zij - De rijksweg dreunde onder de namiddagspits e...
-
Rustig wandelend door het oude bos overkwam mij iets vreemds: Een licht kwam dwalend los vanachter bomen. Als in een droomdimensie zonder br...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten