Wachten naast oorlog

Een wachter ben ik slechts
die naast mijn hart de slagen telt:
koel registreert dat het nog slaat,
verlangzaamd of versneld.

Opnieuw de beelden:
Een verslagen groep,
treurmars der ontheemden.
Gestruikel over eigen voeten,
dragend dat eeuwig beddegoed.

Opnieuw de camera's
inzoomend op de lijken.
Kijken mag ik in de hel van heden.
Leren wachten, dagen spellen
tot steeds nieuwe jaargetijden
zonder kleren.

Terwijl mijn woedend hart,
terwijl het bloed
dat bonzend op de steen slaat,
zal ik de slagen tellen.


Grietje Koeman