Afscheid

..... droomde dat ik haar aan het lachen maakte.
voelde haar kleine armen om mijn hals.
Haar zachte haren die mijn wangen raakten:
Zo dansten wij een tere levenswals -

.....zie haar met grote stappen uit mijn leven lopen.
haar rugzak en haar schoenen als een uniform.
Ik mag niet op een spoedig weerzien hopen:
De wals van toen is nu veranderd in een storm -

De deur slaat dicht: Ze gaat het leven onderwerpen.
Legt onderweg nog extra knopen in haar ziel.
Haar rugzak is te zwaar, dat zal ze later merken:
Ze wil niet dat ik voor haar bid en voor haar kniel -

Daar gaat ze met de liefde van haar leven.
strijdbaar tot aan haar tenen, ervandoor.
Op deze tocht kan ik haar niets meer geven:
Ik kan slechts koesteren wat ik opeens verloor -

- haar niet meer volgen op dit enkel spoor.

Grietje Koeman