Wat we een halve eeuw geleden
's morgens zagen als het regende
was: overschoenen aantrekken voor
de fietstocht naar Delft.
Glimmend zwart, beurtelings hoog geheven
Moeizaam dichtgeritst
over de 'zere voet'.
Wij zeiden 'zere voet' voor
klompvoet: bedeesdheid sprak.
Tijdens die film aan het ontbijt:
vetvrij papier in opgeklapt los
blik. Boterhammen met hagelslag,
secuur aaneengesloten: trommel dicht.
Lunch voor een academicus: Tevredenheid.
Het elastiek erom: plezier.
Beschouwde dit ritueel zo erudiet
als nu zijn stem klinkt achter een zachte vraag:
bekommernis?
Ik doe het elastiekje om de trommel.
Wis nooit die film.
Voor straks, als ik hem mis.
Grietje Koeman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten